Antologia zawiera utwory najważniejszych poetów polskich, począwszy od Leopolda Staffa, a skończywszy na Wisławie Szymborskiej. Wiersze, ułożone w porządku chronologicznym, poprzedzono rozbudowanym opracowaniem dla uczniów i nauczycieli, co z pewnością pomoże w ich analizie i interpretacji. Oto wiersze, które łączy tylko jedno: wszystkie powstały w dwudziestym, mijającym właśnie stuleciu. Czy coś z tego faktu wynika? Przez całe wieki uważano, że poezja nie podlega działaniu czasu. Że jest nieśmiertelna i zawsze będzie dla wszystkich zrozumiała. Za Horacym przez wiele stuleci powtarzano: "nie wszystek umrę" poeta żyje, dopóki ktoś czyta jego wiersze. I to na pewno jest prawda. Prawdą jest również to, że poezja zawsze się zmieniała. To, co człowiek tworzy, podlega nieustannym zmianom. Ale ostatnie sto lat upływającego tysiąclecia przyniosło zmian wyjątkowo dużo. Można je chyba uznać za szczególne w historii naszej cywilizacji. I poezja dwudziestego wieku także różni się znacznie od poezji powstałej w stuleciach poprzednich.